Het aantal appeltelers in Vlaanderen is op vijftien jaar tijd met meer dan 40 procent afgenomen. Dit blijkt uit het antwoord van Vlaams minister van Landbouw Jo Brouns (cd&v) op een vraag van Vlaams Parlementslid Roosmarijn Beckers (Vlaams Belang). “Het is jammer om te zien dat die negatieve evolutie die we eerder vaststelden voor de kersen-en perenteelt zich ook voordoet bij de appelteelt”, aldus Beckers.

Er waren in 2005 over gans Vlaanderen nog 1.081 appeltelers actief. Op vijftien jaar tijd is dit aantal met meer dan 40 procent gedaald naar 638 in 2020. Het gaat hier duidelijk niet om een geval van schaalvergroting, aangezien het totaal aan geproduceerde appels in dit land op vijftien jaar tijd ook met de helft is afgenomen van 331.635 ton in 2005 naar 168.032 in 2020. De vraag naar appels is in Vlaanderen nochtans niet gedaald. Sinds 2015 wordt er jaarlijks, met uitzondering van coronajaar 2021, meer dan 90.000 ton appels ingevoerd. De belangrijkste importpartners zijn Nederland, gevolgd door Nieuw-Zeeland en Frankrijk. Ondanks het dalende areaal, worden er netto nog altijd meer appels geëxporteerd.

“Het is jammer om te moeten vaststellen dat onze internationaal gereputeerde fruitteelt het alsmaar moeilijker krijgt”, zegt Beckers. “Net zoals de perentelers en de kersentelers, blijken ook onze appeltelers er alsmaar vaker de brui aan te geven.” Voor de provincie Limburg gaat het zelfs om een afname met bijna de helft. In 2005 waren er namelijk nog 559 Limburgse appeltelers. In 2020 nog slechts 321. Ook in andere provincies doet zich een grote daling voor. In West-Vlaanderen daalde het aantal appeltelers met 33 procent, van 60 naar 40, terwijl we in Vlaams-Brabant een afname van 42 procent zien (van 297 naar 173 appeltelers).

“In plaats van appels uit Nieuw-Zeeland te importeren, zouden we beter meer appels van onze eigen appeltelers consumeren en niet langer onze boeren wegpesten”

Volgens minister Brouns is de sector de laatste jaren onder druk gezet door de stijgende concurrentie, de klimaatverandering en geopolitieke gebeurtenissen, zoals het Russische embargo. Hij beweert echter dat de appeltelers zich hier deels aan hebben aangepast door over te schakelen op perenteelt. “Het klopt dat onze fruittelers zwaar te lijden hebben gehad onder de Russische en recent ook Wit-Russische economische sancties”, aldus Beckers. “Maar aangezien er ook steeds minder perentelers zijn, klopt zijn argument over diversificatie van de teelt echter niet.”

Er werd in 2020 zo’n 22.992 ton appels uit Nieuw-Zeeland ingevoerd. “Het is in de huidige tijd eigenlijk niet meer te verantwoorden dat we onze appels meer dan 10.000 kilometer van hier gaan halen”, besluit Beckers. “Ik roep iedereen dan ook op om meer appels van eigen bodem te eten. Dit is niet alleen in het belang van onze Vlaamse appeltelers en economie, maar dit ook gewoon beter voor het milieu.”